Vrouwenrechten

Het spookt al sinds dit weekend door mijn hoofd: het is niet gemakkelijk vrouw te zijn. Zaterdag een reportage gezien over vrouwenrechten in het buitenland...het is huilen met de pet op. Zondag in Mondelinge Vragen kreeg Johan Vandelanotte een vraag voorgeschoteld die ook al weinig aan de verbeelding overliet...

Zo was (is?) het vaak dat vrouwen een carrière achterwege laten om die van de partner de volle groeimogelijkheid te bieden en om op het gezin te kunnen letten. Maar wat als na verloop van jaren er een scheiding komt? Dat brengt de vrouwen in kwestie in zware problemen... Het antwoord van Johan kon mij maar gedeeltelijk bekoren. Uiteraard kan je een evolutie van 50 jaar niet omdraaien in 10 jaar tijd, dus vroeg ie geduld. Maar maak er dan werk van! Doe er alles aan om die onhaalbare periode van tien jaar toch te halen zodat het pijnlijk verleden achter ons kan gelaten worden.
Het ligt waarschijnlijk aan het feit dat Johan geen vrouw is... :) Gelukkig hebben we binnen de socialistische beweging nog Zij-kant. Zij zijn oa verantwoordelijk voor Equal Pay Day en nu met de verkiezingen Stem Vrouw. Jammer genoeg twee initiatieven die noodzakelijk zijn.

Als vrouw wil ik uiteraard aandacht hebben voor deze vrouwenmateries. Het is toch maar logisch dat vrouwen dezelfde rechten hebben als mannen. Anders gezegd: dat vrouwen bv evenveel kunnen verdienen als mannen! Niet alleen hier wil ik opkomen voor de vrouwenrechten, ook internationaal mag België haar (zijn?) stem meer laten horen!

Niet in twee splitsen

Ik krijg vrij veel reactie op de bijdrage van 13 mei, blijkbaar dachten heel wat mensen dat hier een communautair opbod aankwam. Niet dus...

In de eerste plaats omdat ik niet meestap in het opbieden. Het lijkt mij dat je vandaag maar een goed politicus kan zijn als je maar luid genoeg roept dat de Walen lui zijn. Wel, daar doe ik niet aan mee. Omdat ik weet dat er andere problemen op te lossen zijn dan de institutionele discussie.
Ben ik dan volledig tegen een herverdeling van bevoegdheden? Absoluut niet. Mij lijkt het essentieel dat bepaalde bevoegdheden op een domein gebracht worden waar ze het efficiëntst kunnen aangepakt worden. Dit betekent ook dat bepaalde bevoegdheden van mij terug op het Belgisch vlak gebracht kunnen worden. Welke en hoe? Die discussie is niet aan mij alleen en zal eerder een spel zijn aan de onderhandelingstafel na 10 juni. Maar ik blijf wel geloven dat Elio di Rupo meer kan zeggen dan "non" (en dat er dus een compromis kan gevonden worden met de collega's in Wallonië)...

En wat het politiek opbod betreft kan ik wel iets vinden in de stelling van de Pavia-groep: een deel van de kamerleden laten verkiezen door een federale kieskring.

Ondertussen 'Mondelinge vragen' op één...interessant.