Vrouw zijn...

Tussen het supporteren voor de Rode Duivels door (ja, dat doe ik ook als vrouw ;)) toch vlug even de tijd nemen om iets neer te pennen waar ik nu al een maand mee rondloop. En het zal misschien niet helemaal het stuk worden dat ik in gedachten had - bij deze is het definitief: een blog is achterhaald anno 2012 - het zal dan toch iets zijn en dat is nog altijd beter dan niets.

Midden in de zomer werden we met z'n allen geconfronteerd met 'de vrouw in Brussel'. De reportage in Terzake en het tonen van de documentaire "Femme de la rue" was een gespreksonderwerp op veel locaties en dat had niets te maken met de 'pruimentijd' (echt de grap gehoord, de link tussen Femme de la rue en 'pruimentijd'...not funny overigens). Vrouw zijn in Brussel leek een gruwel, een onmogelijkheid,...

Al snel had ik daar een onbehaaglijk gevoel bij. Ja, er is ontoelaatbaar gedrag en ik werk in de buurt van het station Brussel-Zuid dus word ik daar ook mee geconfronteerd (ik hoef verder geen uitleg te geven, velen die de buurt kennen weten waar ik het over heb). Maar Brussel is niet altijd die nachtmerrie. De tekst van Ans - kandidaat in Brussel! En overigens het bewijs dat blogs toch niet helemaal achterhaald zijn anno 2012... - beschreef het voor mij helemaal. Want ook ik maakte meteen de link met dat glazen plafond waar ik evenzeer mee geconfronteerd word als de bemerkingen op straat. Klopt ook niet maar brengt veel minder heisa teweeg...

En heel snel komen we dan met links-rechts-tegenstellingen wat de oplossing betreft. Het klonk maar wat stoer om boetes uit te schrijven en een harde aanpak te beloven (rechts). Links probeert dan weer een genuanceerd (zie nogmaals de tekst van Ans!) verhaal te brengen, over achtergrond en ongelijke kansen. Niet gemakkelijk...maar wel de strijd die we als linkse vrouwen willen blijven voeren.

Dit soort van topics levert mij in de gemeenteraads- en provincieraadsverkiezingen geen stemmen, maar gelukkig moet ik mijn mening niet altijd laten afhangen van verkiezingen. ;) Het kwam vandaag spontaan in mij op om hier toch nog iets mee te doen naar aanleiding van de getekende conventie over bestrijding van vrouwengeweld. Nu ratificeren die handel, zodat de strijd tegen huiselijk geweld en het geweld tegen vrouwen belangrijke stappen vooruit kan zetten! Daar hebben de vrouwen in Herent, in Vlaams-Brabant, in Brussel én de rest van de wereld recht op!

De jongerenbeweging van onze partij, animo, houdt in september overigens een type-actie rond seksisme en homofobie en dat bracht mij inspiratie voor onderstaande foto (die bij deze als nieuwe coverfoto van mijn facebookprofiel zal gebruikt worden).

Cultuur drijft me naar de blog

De blog wordt in deze zomerse temperaturen niet goed bijgehouden...voornamelijk omdat nu meer met facebook en website (van Herent) gewerkt kan worden natuurlijk. Maar soms ben ik ook dankbaar dat ik de blog nog eens kan bovenhalen...want het is niet altijd gemakkelijk om een uitgebreid antwoord te formuleren op een vraag die gesteld wordt. En daar kan de blog dan wel weer goed voor dienen.

Het inhoudelijk programma van sp.a Herent - waar hard aan gewerkt werd - kan reeds geraadpleegd worden op de website en wordt morgen helemaal gelanceerd. Sinds vorige week wordt ook ruimte en tijd vrijgemaakt om apart stukjes uit het programma meer bekendheid te geven...zoals het gedeelte over Cultuur.
Bij de bekendmaking via facebook volgde dan ook de vraag waarom een lokaal bestuur zou moeten investeren in cultuur...staan er geen andere uitdagingen te wachten? En hebben we - met de financiële crisis in aantocht, ook voor de lokale besturen - geen andere prioriteiten te stellen?

Terechte vraag, al ben ik er van overtuigd dat we net in tijden van crisis moet investeren in cultuur vanwege het groot maatschappelijk en economisch belang. Cultuur stimuleert de creativiteit, de verbeeldingskracht en het innovatievermogen. Motoren en instrumenten nodig om economische en sociale vooruitgang en veranderingen te realiseren. Door stil te staan en angstig vast te houden aan wat we hebben komen we niet vooruit. En vooruit, daar ga ik van uit, is toch de richting die we uitwillen...zeker ook in Herent!
Dus willen we ook op lokaal vlak blijven gaan voor een breed en betaalbaar cultuuraanbod. Participatie aan cultuur versterkt de solidariteit tussen mensen. Zie de voorbeelden in Herent: de musical hART, zomer op straat,... Het samenhorigheidsgevoel tussen Herentenaars dat ondermeer door deze initiatieven werd versterkt, zorgt er mee voor dat mensen graag in Herent wonen en zijn.
Cultuur zorgt voor beweging. Ontstond België niet naar aanleiding van een "stomme" opera? Cultuur is, zoals Gerard Mortier het zo mooi zei, het voedsel van de geest. Het bepaalt de identiteit van een groep, van een land, van een individuele mens, het zorgt voor groei en opent de ogen voor anderen.

Tot slot: cultuur zorgt voor ontspanning en vermaak. "La vie, ce n'est pas que travailler, c'est aussi faire la fête..."

100 dagen

De laatste honderd dagen van de campagne zijn ingegaan. En dat beginnen we ook te merken: pre-campagnes worden gelanceerd, lijsten met kandidaten worden voorgesteld en programma's creatief aan de man gebracht.

In Herent is dat niet anders. Onze pre-campagne "Wie stopt, die blijft" was een succes en we houden die lijn (inhoudelijk, maar ook de lijn van het succes ;)) vast voor de rest van de campagne. Op de foto zie je mij overigens met een pak andere kandidaten van sp.a bij de bekendmaking van de pre-campagne...hopelijk heeft iedereen in Herent ondertussen de brochure in de bus teruggevonden.

En naast fotoshoots, vergaderingen om het programma af te werken, provinciale avonden om het provinciaal programma (unaniem!) goed te keuren en een uitstap richting Bokrijk...probeer ik mezelf ook nog te verdiepen in de analyses die je kan maken van een facebookfanpagina. Indien nog geen 'like' dan moet u het nu doen want daar passeert iets regelmatiger een berichtje...

Time for some campaignin'!

Nog welgeteld 4 maanden en tien dagen...dat is alles vooraleer we in Vlaanderen gemeenteraads- en provincieraadsverkiezingen hebben. Dat is verdacht dichtbij!

Het wordt helemaal te gek als ik merk dat ik de afgelopen maanden veel energie en tijd gestoken heb in campagnevergaderingen, een inhoudelijk programma en het andere lokale werk...en ik tegelijkertijd volledig mijn blog uit het oog verloren ben. Dus bij deze: het is tijd om leven te brengen in deze brouwerij en mijn kiezers op de hoogte te houden van de campagne (zoals ik voorgaande campagnes gedaan heb)! Een aarzelende start nog even...maar gauw volgt meer!

En voor wie zich afvraagt waar ik de titel vandaan haal: